ΤΟΜΕΑΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ
Τομεάρχης
Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Αγροτικής Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Κοζάνης, κ. Γ. Κασαπίδης, απαντώντας στη δήλωση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Δριβελέγκα για την καταβολή 2 εκ. € για την τευτλοκαλλιέργεια, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Όλα τα οικονομικά στοιχεία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης αποδεικνύουν ότι ο όμιλος βελτιώνει σημαντικά τα αποτελέσματά του και εμφανίζει κέρδη προ φόρων. Συνεπώς, επιβεβαιώνεται η θέση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ότι η Βιομηχανία δεν πρέπει να αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς τώρα. Αλλά αφού ενδυναμωθεί και εισέλθει σε τροχιά κερδοφορίας, μέσα στον επόμενο χρόνο, η όποια Ελληνική Κυβέρνηση θα μπορέσει τότε, από θέση ισχύος να χαράξει στρατηγική για την Εθνική αυτή Βιομηχανία.
Στις αρχές του 2011, έγκαιρα είχαμε προτείνει στην Κυβέρνηση να ενισχύσει την τευτλοκαλλιέργεια στα επίπεδα των τιμών των τεύτλων του 2009, ώστε η Βιομηχανία να παρήγαγε την ποσόστωση των 158.000 τόνων. Εάν συνέβαινε αυτό, η Ε.Β.Ζ. θα είχε φέτος κέρδη περίπου 35.000.000 €. Δυστυχώς, με ευθύνη της κυβέρνησης, η βιομηχανία παρήγαγε μόνο 37.000 τόνους ζάχαρη, που αποτελεί τη μικρότερη παραγόμενη ποσότητα στην ιστορία της εταιρείας από το 1960.
Το οξύμωρο είναι ότι, ενώ πέρυσι η κυβέρνηση κώφευε στις προτάσεις μας, φέτος ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Δριβελέγκας, δήλωσε ότι θα δοθεί από το Υπ. Οικονομίας, για στήριξη της τευτλοκαλλιέργειας, το ποσό των 2.000.000 €. Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Γιατί δεν έδωσαν πέρυσι, έστω και πολύ λιγότερα, ώστε φέτος η βιομηχανία οι παραγωγοί και η χώρα να κέρδιζαν πολύ περισσότερα;
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ πιστεύει ότι η εσπευσμένη διαδικασία πώλησης της Βιομηχανίας, σε εξευτελιστική τιμή (χρηματιστηριακή), τη στιγμή μάλιστα που τα δημοσιοποιημένα οικονομικά στοιχεία αποδεικνύουν μεγάλες προοπτικές κερδοφορίας, είναι μεθοδευμένη και αποσκοπεί στο ξεπούλημά της (ενδεικτικά μόνον τα εργοστάσια της Σερβίας αποτιμώνται από 130.000.000 € έως180.000.000 €).
Παρόλα αυτά, συνεχίζεται η διαδικασία εκποίησης της Εταιρείας, παρότι έχουμε επισημάνει, πολλάκις ότι η Κυβέρνηση σκόπιμα απαξίωσε την Ε.Β.Ζ. Α.Ε. με σκοπό το ξεπούλημα της έναντι ευτελούς τιμήματος.
Η κυβέρνηση δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τη ζημιά που μπορεί να προκληθεί με την απώλεια της εθνικής ποσόστωσης από τη χώρα.
Η θέση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ για τη μεγαλύτερη γεωργική βιομηχανία της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη ότι αποτελεί μοχλό ανάπτυξης της γεωργίας και των τοπικών οικονομιών σε ευαίσθητες περιοχές της Β. Ελλάδος, στηρίζεται σε ρεαλιστικές, βιώσιμες και ρηξικέλευθες προτάσεις :
Η ζάχαρη ως βασικό διατροφικό προϊόν θα πρέπει να παράγεται στην Ελλάδα (ολόκληρη η ποσόστωση των 158.000 τόνων) από Έλληνες τευτλοκαλλιεργητές στα εναπομείναντα εργοστάσια (Πλατέος - Σερρών – Ορεστιάδος).
Θα πρέπει να διερευνηθεί η δυνατότητα επέκτασης της προσφοράς των υπηρεσιών της βιομηχανίας και σε άλλα αγροτικά προϊόντα και παρεμφερείς δραστηριότητες και να επανεκτιμηθεί η δυνατότητα παραγωγής Βιοκαυσίμων (τρίτης γενεάς) από τη Βιομηχανία.
Να διατηρηθεί το υφιστάμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς για τα επόμενα δύο χρόνια (ο ένας ήδη έχει παρέλθει) με σκοπό την επαναφορά της βιομηχανίας στην πραγματική παραγωγική της δυνατότητα.
Να διερευνηθεί η δυνατότητα εφαρμογής και στην Ε.Β.Ζ. του μοντέλου των ΕΛ.ΠΕ., για συμμετοχή του κράτους σε ποσοστό έως και 35% των μετοχών της βιομηχανίας, που να εξασφαλίζει δικαίωμα VETO σε στρατηγικές αποφάσεις, ιδιαίτερα αποτροπής της συρρίκνωσης της Βιομηχανίας. (συνέχιση της τευτλοκαλλιέργειας και συνέχιση λειτουργίας των τριών εργοστασίων στην Ελλάδα).
Ένας άλλος τρόπος για να μείνει η μεγαλύτερη και στρατηγικής σημασίας γεωργική βιομηχανία της χώρας στα χέρια του ελληνικού λαού, είναι το μοντέλο σύστασης Εταιρείας Λαϊκής Βάσης, με μετόχους απλούς Έλληνες πολίτες που θέλουν να στηρίξουν και να επενδύσουν στην Ε.Β.Ζ.
Την ύστατη αυτή στιγμή εφιστούμε την προσοχή σε όσους θα λάβουν τις αποφάσεις που θα σημαδέψουν το μέλλον της αγροτικής μας οικονομίας θέτοντάς το εξής ερώτημα: Είναι ενήμεροι οι συναρμόδιοι υπουργοί, η διοίκηση της Α.Τ.Ε. και της Ε.Β.Ζ. ότι μεθοδεύσεις απαξίωσης και πώλησης μιας ζωτικής σημασίας δημόσιας επιχείρησης η οποία μάλιστα έχει τεκμηριωμένη προοπτική υψηλής κερδοφορίας, σε εξευτελιστική τιμή, μπορεί να επισείσουν βαριές πολιτικές και ποινικές ευθύνες μέχρι του αδικήματος της απιστίας;».