Είμαι "φιλόζωη" από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Έγινα πραγματικά φιλόζωη μόλις τελείωσα το Λύκειο και πήγα για σπουδές στη
Θεσσαλονίκη. Τότε, που "ξέφυγα"
από τα μενού της μαμάς μου κι έγινα
συνειδητά χορτοφάγος. Έτσι με γνώρισε και ο άντρας μου. Επανήλθα ως
"φιλόζωη μαϊμού" στα 32 μου, όταν έφερα στον κόσμο τον πρώτο μου γιο.....
Έχω μάθει στη ζωή μου να σέβομαι. Τους πάντες και τα πάντα. Οτιδήποτε
υπάρχει ως ζωή πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Ακόμα και τα άψυχα πράγματα και
αντικείμενα. Και αφουγκράζομαι. Και ακούω. Πάντως σίγουρα, προτού μιλήσω.
Και μετά να συναποφασίζω, για οτιδήποτε με αφορά.
Ο χαρακτήρας μου με έκανε να επιλέξω (μετά από πολλές ενέργειες και
συλλογικές προσπάθειες), σήμερα τον «μοναχικό» δρόμο μίας, γραφικής,
φιλόζωης. «Μοναχική καβαλάρισσα», όπως με χαρακτηρίζω.
Τους τελευταίους (πολλούς) μήνες βρίσκομαι σε εμπόλεμη ζώνη. Αυτό που
βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε, μαθαίνουμε και ζούμε όλοι οι πολίτες της
πόλης μου. Το θέμα? 1. ΑΔΕΣΠΟΤΑ. 2. Ροντβάϊλερ.
Τραγικά - απαράδεκτα Δελτία Τύπου (πλην ορισμένων περιπτώσεων) από όλες τις
πλευρές.
Χαρακτηρισμοί που ξεφεύγουν από κάθε όριο και δεν τιμούν κανέναν, ασέβεια,
απειλές από και προς πάσα κατεύθυνση, ακόμα και …κατάρες, που με κάνουν και
ντρέπομαι. Ως άνθρωπος, ως μάνα, ως φιλόζωη, ως πολίτης…
Θεσμικοί ρόλοι που μετατράπηκαν σε «προσωπικοί», εθελοντές φιλόζωοι που
μετουσιάστηκαν σε «δικαστές» και άλλα πολλά.
Προσωπικά είμαι το «Τίποτα» μπροστά σε όλα αυτά. Και ως «τίποτα» κλείνω με
μία παράκληση προς πάσα κατεύθυνση : ΦΤΑΝΕΙ.
Όποιος κρίνει εαυτόν καλύτερο από τον άλλον και έχει λόγους, αποδείξεις και
ό,τι άλλο χρειάζεται, απευθύνεται στον Εισαγγελέα. Αυτό λέει η λογική. Η
δική μου.
Το κυριότερο όμως είναι το ηθικό μου κομμάτι. Εκείνο της φιλόζωης μάνας που
φωνάζει, που κραυγάζει :
Κυρίες και κύριοι, θεσμικοί και εθελοντές, Ε Λ Ε Ο Σ, εδώ μιλάμε για τη
δολοφονία ενός μωρού.
Του δικού μου, του δικού σας, του μωρού όλων των μανάδων!
Αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της.
Κατερίνα Δόδουρα - Πρώην Πρόεδρος Φιλοζωικού Σωματείου "Αγγιζωο"