«Αποφασίζουμε και διατάσσουμε…»
Αγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Αφήσαμε καλόπιστα να περάσουν 10 μήνες από τις δημοτικές εκλογές και 7 μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχής, περιμένοντας μία τουλάχιστον Λαϊκή Συνέλευση, πριν εκφράσουμε απόψεις και θέσεις για την πορεία του καλλικρατικού Δήμου και ειδικότερα για την δράση της εκλεγμένης (και από βελβεντινούς) δημοτικής και τοπικής αντιπροσωπείας.
Απογοητευτήκαμε οικτρά, όπως απογοητεύθηκε το σύνολο των πολιτών που
παραβρέθηκε και ανέμενε, το λιγότερο, μία διαδικασία ουσιαστικής λαϊκής
συνέλευσης στα πλαίσια των Λαϊκών Συνελεύσεων προηγούμενων ετών, που μας
χαρακτηρίζουν ως μία συμμετοχική κοινωνία πολιτών. Είναι ενδεικτικό ότι
ο τρόπος και το ύφος του δημάρχου -και όχι μόνο- ήταν η αιτία που
ανάγκασε πολλούς συμπολίτες μας να αποχωρήσουν διαμαρτυρόμενοι από τη
διαδικασία που επιλέχθηκε, και που σε τίποτα δεν θύμιζε την κορυφαία
συλλογική και δημοκρατική εκδήλωση της κοινωνίας μας.Στη θεματολογία της συνέλευσης ήταν και το πενταετές επιχειρησιακό πρόγραμμα του καλλικρατικού Δήμου, χωρίς να προηγηθούν προτάσεις φορέων, όπως συνηθιζόταν σε τούτο τον τόπο της συλλογικής δράσης. Σεβαστήκαμε το θέμα και καταθέσαμε μεταξύ άλλων ως πρόταση την αξιοποίηση όλων των μελετών που παρέδωσε ο Δήμος Βελβεντού στις 31/12/2010 και παραμένουν αναξιοποίητες. Με τις μελέτες αυτές, που είναι περισσότερες από δέκα, αντιμετωπίζονται μια σειρά αναπτυξιακών στόχων σε όλους τους τομείς της παραγωγικής, οικονομικής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής και αθλητικής λειτουργίας της κοινωνίας του Βελβεντού και των οικισμών.
Όσον αφορά τη συζήτηση που ακολούθησε μετά τις τοποθετήσεις του Δημάρχου και των άλλων αιρετών, πήραν το λόγο αρκετοί εκπρόσωποι φορέων και έθεσαν σειρά αιτημάτων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Ωστόσο δόθηκαν «απαντήσεις» επιλεκτικά σε δυο μόνο ομιλητές ενώ αγνοήθηκαν συστηματικά όλοι οι υπόλοιποι.
Ο απολογισμός της μέχρι σήμερα δραστηριότητας -όπως αποδείχτηκε και στη «Λαϊκή Συνέλευση»- δυστυχώς, είναι όχι απλά απογοητευτικός αλλά θλιβερός.
Η παρουσίαση που ακολουθεί υπογραμμίζει την σημερινή πραγματικότητα και προέρχεται από τα ίδια τα αιτήματα και παράπονα των πολιτών, όπως καταφθάνουν και καταγράφονται από μας και προφανώς κατατίθενται και στη δημοτική αρχή.
Η ανεργία, που θα εξαφανιζόταν ως δια μαγείας στο πρώτο εξάμηνο με βάση τις πομπώδεις εξαγγελίες, όχι μόνο ζει και βασιλεύει αλλά και μεγαλώνει. Αν και όλοι γνωρίζαμε ότι μόνο ως ανέκδοτο μπορούσε να εκληφθεί η συγκεκριμένη «δέσμευση» στο πλαίσιο λιτότητας που είχε διαμορφωθεί στη χώρα μας. Και είναι, το λιγότερο, ντροπή και όνειδος, να λαϊκίζει κάποιος στις πλάτες συνανθρώπων μας και να εμπαίζει κυρίως νέους που δεν έχουν δουλειά και το μέλλον τους φαντάζει δυσοίωνο.
Τα χρήματα των ξένων μεγαλοεπενδυτών τύπου Σώρρα, παρά την κατασπατάληση πολύτιμου χρόνου σε «επαφές», συναντήσεις και λογοδιάρροια εκ μέρους του δημάρχου, δεν έφτασαν ποτέ. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο ανέκδοτο.
Οι βασικές υπηρεσίες (π.χ. ύδρευση, καθαριότητα, φωτισμός) για την καθημερινότητα των πολιτών, που είναι στοιχειώδης υποχρέωση του Δήμου, υποβαθμίστηκαν και άλλο. Και όλοι ζήσαμε τις – για μεγάλο χρονικό διάστημα – διακοπές υδροδότησης, χωρίς καν την ευαισθησία για στοιχειώδη πληροφόρηση, με αποτέλεσμα σοβαρότατες επιπτώσεις σε βάρος των κατοίκων. Οι παιδαριώδεις δικαιολογίες που ακούστηκαν από τον «υπεύθυνο» αντιδήμαρχο είναι ανάξιες σχολιασμού.
Οι πληρωμές αναγκαίων λειτουργικών εξόδων (π.χ. πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα) καθυστερούν αδικαιολόγητα. Δημόσια κτίρια και υποδομές πρόνοιας που φιλοξενούν και μικρά παιδιά δεν έχουν θέρμανση ενώ σωρεύονται απλήρωτοι λογαριασμοί εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ κοινής ωφέλειας.
Η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων είναι απαράδεκτη και προσβλητική για έναν τόπο που κάποτε αποτελούσε υπόδειγμα και συγκριτικό μας πλεονέκτημα, παρά τις φιλότιμες και αγωνιώδεις προσπάθειες των υπαλλήλων καθαριότητας που όμως δεν επαρκούν. Η δε στοιχειώδης ευθύνη της δημοτικής αρχής για τη σωματική ακεραιότητα και την ασφάλεια μικρών παιδιών είναι ανύπαρκτη.
Η εσωτερική οδοποιία καθώς και ο κοινόχρηστος φωτισμός εμφανίζουν εικόνα προπολεμική.
Τα συσσίτια που πραγματοποιούνταν εθελοντικά και χωρίς κανένα πρόβλημα εδώ και οκτώ χρόνια διακόπηκαν. Προφανώς, κατά τη δημοτική αρχή και τον δήμαρχο δεν είναι απαραίτητα για την ελάχιστη έκφραση αλληλεγγύης προς τους ανήμπορους και αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.
Οι τοπικοί εργαζόμενοι συμβασιούχοι όχι μόνο παραμένουν απλήρωτοι επί πολλούς μήνες, αλλά απολύονται και από πάνω με την φαιδρή και αυταρχική δικαιολογία της… προσβολής του δημάρχου γιατί… διανοήθηκαν, λέει, να πουν την αλήθεια με θάρρος και αξιοπρέπεια. Ποια αλήθεια, δηλαδή; Ότι είναι απλήρωτοι πολλούς μήνες! Αυτό ξεπερνάει όχι μόνο τα εσκαμμένα αλλά και κάθε φαντασία!
Ο δρόμος για το Καταφύγι παραμένει κλειστός. Αλλά οι βασικές ενέργειες και η πρωταρχική βούληση του δημάρχου και της δημοτικής αρχής δεν είναι να ανοίξει ο υπάρχων δρόμος αλλά να δημιουργηθεί ένας νέος… τρίτος δρόμος! Γιατί, άραγε; Υπάρχει κάποιο παρασκήνιο που δεν γνωρίζουμε; Κρύβονται μήπως κάποια προσωπικά και ιδιοτελή συμφέροντα;
Οι οικισμοί στα Πιέρια βιώνουν την παντελή εγκατάλειψη.
Η σχέση με τις υπηρεσίες της Περιφέρειας που ήταν άριστες και αποδοτικές σε έργο καταρρακώθηκαν με την προσβλητική και αήθη συμπεριφορά του Δημάρχου και αιρετών εκ Βελβεντού. Αναγκάσατε ως και τον Περιφερειάρχη να σας πει κ. Δήμαρχε, ότι σας προστατεύει από τον… εαυτό σας για να μην πάτε φυλακή!
Η ανείπωτη και επαναλαμβανόμενη προσβολή των διοικήσεων των συνεταιρισμών αλλά και ολόκληρου του αγροτικού κόσμου ουσιαστικά, που στηρίζει οικονομικά την περιοχή και είναι ο κύριος πυλώνας ανάπτυξης του τόπου μας έφτασε στο απροχώρητο. Η αυθαίρετη και πέρα από κάθε συμφωνία με τους καθ’ ύλην αρμόδιους Φορείς, όπως ακούστηκε στη Λαϊκή Συνέλευση, προώθηση συγκεκριμένων επιλογών για την ασφαλτόστρωση τεσσάρων περίπου χιλιομέτρων αγροτικής οδοποιίας δημιουργεί αναπάντητα ερωτηματικά.
Η οικονομική υποστήριξη των συλλογικών Φορέων Πολιτισμού και Αθλητισμού, το καμάρι του Βελβεντού, αλλά και άλλων Φορέων, παραμένει προεκλογική υπόσχεση κενή περιεχομένου καθώς είναι μηδενική. Αυτό και μόνο δείχνει την πραγματική διάθεση και βούληση της δημοτικής αρχής να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που συσσωρεύονται άλυτα.
Η κλειστή Παιδική και Εφηβική Βιβλιοθήκη που θα άνοιγε τον… περασμένο Γενάρη, σύμφωνα με δηλώσεις του «υπεύθυνου» αντιδημάρχου Βελβεντού, θα… λειτουργήσει ίσως και αν, το καλοκαίρι, όπως ακούσαμε στη Λαϊκή Συνέλευση. Και μάλιστα 2 ή το πολύ 3 ημέρες την εβδομάδα!
Οι αποφάσεις που αφορούν Θεσμούς, Συλλόγους και Φορείς γενικότερα, παίρνονται ερήμην τους. Καμιά διαβούλευση, κανένας σχεδιασμός, ή καλύτερα ο συνεχής αυτοσχεδιασμός και εύκολες υποσχέσεις, οι οποίες δεν τηρούνται, αποδεικνύουν περίτρανα την ανεπάρκεια και την αυταρχικότητα με την οποία κινείται η δημοτική αρχή.
Ο εμπαιγμός των Προσκόπων Βελβεντού, ουσιαστικά δηλαδή των παιδιών μας, με αποτέλεσμα την απογοήτευση και την ουσιαστική αδράνειά τους για να μην πούμε «εκδίωξη», που τα τελευταία χρόνια πρόσθεσαν στην τοπική μας κοινωνία μια φρεσκάδα και μια νότα χαράς και ζωντάνιας, είναι απλά ενδεικτικός της πλήρους απαξίωσης των συλλογικών εκφράσεων της κοινωνίας. Η δε στρεψοδικία της δημοτικής αρχής ως προς το θέμα της Παιδικής και Εφηβικής Βιβλιοθήκης, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ομιχλώδους και συγκεχυμένης κατάστασης.
Δομές εκπαίδευσης και Σύλλογοι Γονέων παρά τις προτάσεις και κυρίως τις ανάγκες τους αντιμετωπίζονται δίχως την απαιτούμενη σοβαρότητα και ευαισθησία. Απόδειξη, για να αναφέρουμε ένα και μόνο παράδειγμα, η μεθόδευση στο θέμα του Κληροδοτήματος «Ζήνωνα Παπαναστασίου» όπου αγνοήθηκε τόσο η ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Γονέων Γυμνασίου-Λυκείου όσο και οι προτάσεις που κατατέθηκαν σε συνάντηση όλων των εμπλεκομένων μερών σε «διαβούλευση» στο δημαρχείο Βελβεντού.
Το νέο κτήριο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βελβεντού, που «εγκαινιάστηκε» με… επισημότητες και στομφώδεις ομιλίες δεν έχει ακόμα συνδεθεί καν με το κεντρικό δίκτυο… αποχέτευσης. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στη φαντασία σας…
Η υγεία, η κοινωνική πολιτική, η Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας, το ΚΑΠΗ, καθώς και άλλοι τομείς ευαίσθητοι και κρίσιμοι για την κοινωνική συνοχή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτοι στην ατζέντα της δημοτικής αρχής.
Το Φαράγγι της Λάφιστας, το «Σκεπασμένο», το στολίδι του Βελβεντού, σε απόλυτη εγκατάλειψη. Ό,τι άλλο και να πούμε είναι περιττό.
Το Λαογραφικό Μουσείο, ένα υπόδειγμα μουσείου σε πανελλήνια κλίμακα, που λειτουργούσε τόσο σε τακτική βάση αλλά στηρίζονταν και σε εκπαιδευμένους εθελοντές όχι μόνο βρίσκεται υπό περιορισμό λειτουργίας, αλλά από αυτά που ακούσαμε από… επίσημα χείλη αντιμετωπίζεται με μια απίστευτη επιπολαιότητα, τουλάχιστον, για να μην προβούμε σε κάποιο άλλο χαρακτηρισμό.
Ο τουρισμός, που ήταν ένα υπολογίσιμο, σταθερό και αυξανόμενο μέγεθος για την οικονομία του τόπου μας ως το 2010 και συνδέεται με τα παραπάνω, τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα με την «μεταχείριση» της νυν δημοτικής αρχής με εκπομπές πανελλαδικής εμβέλειας τύπου «60’ Ελλάδα-Μάνεσης» όχι μόνο υποβαθμίζεται αλλά δέχεται ανεξήγητα και αδιανόητα ένα σοβαρό και σημαντικό πλήγμα.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
περιοριζόμαστε στα προαναφερθέντα γιατί πολύ απλά η απαρίθμηση ζητημάτων και προβλημάτων που δημιουργεί αντί να λύνει η δημοτική αρχή δεν έχει… τέλος. Κάθε μέρα που περνά και ενώ γινόμαστε αποδέκτες ελλείψεων, δυσλειτουργιών και παραπόνων μάς κάνει να αναρωτιόμαστε για τις πραγματικές προθέσεις της δημοτικής αρχής.
Η φραστική επίθεση του Δημάρχου στους κατοίκους και τις συλλογικές τους εκφράσεις ξεπέρασε τα όρια κάθε λογικής.
Η προσπάθεια αμαύρωσης και σπίλωσης, εκ μέρους του δημάρχου αλλά και άλλων καλοθελητών, του αγώνα σύσσωμης της κοινωνίας μας για την ανεξαρτησία και την αυτονομία του Δήμου Βελβεντού στην αρχή και την επανασύστασή του στη συνέχεια και μέχρι σήμερα, αποτελεί ένα όνειδος και μια αήθη προσβολή σε ανθρώπους που με μόχθο και ανιδιοτελώς αγωνίζονται να ανακτήσουν το δικαίωμά τους να αυτοδιοικούνται και τίποτε παραπάνω. Αλλά αυτό τους ενοχλεί…
Ο μοναδικός στόχος τους, που είναι πια οφθαλμοφανής από τον καθένα και την καθεμιά, είναι η απόπειρα κατασυκοφάντησης και απαξίωσης του αγώνα μας, η προσπάθεια διχασμού της κοινωνίας μας με τελικό σκοπό, απ’ ότι διαφαίνεται, την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Γι’ αυτό και προσπαθούν εδώ και μήνες να δημιουργήσουν ανάλογο σκηνικό.
Τους δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να το καταφέρουν. Δεν πρόκειται να τους το επιτρέψουμε! Όπως δεν το επιτρέψαμε και στους προηγούμενους.
Το ομόφωνο… ψήφισμα(!) για την επανασύσταση του Δήμου Βελβεντού – με την καθοριστική και υποκριτική προσθήκη εάν και όταν η κυβέρνηση ανοίξει το χωροταξικό(!!!) – που δήθεν επιθυμούν, είναι για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των συμπολιτών μας και φανερώνει την απύθμενη αμηχανία τους. Είναι τυχαίο άραγε ότι περίμεναν έξι ολόκληρους μήνες για να προβούν έστω και σε αυτή την παραπλανητική κίνηση και την έκαναν όταν οι εκλογές στις 25 του Γενάρη ανέδειξαν μια άλλη κυβέρνηση, η οποία έχει διατυπώσει σε όλους τους τόνους την κατάργηση του «Καλλικράτη»; Δεν έκαναν, εξάλλου, τίποτε το διαφορετικό από αυτό που ακούγαμε τόσα χρόνια από την προηγούμενη δημοτική αρχή, δηλαδή, ότι σέβονται τον αγώνα μας (sic) και συμφωνούν στην επανασύσταση του Δήμου μας εάν και όταν η κυβέρνηση…
Ο πανικός και η απόγνωση στην οποία έχουν περιέλθει και η αδυναμία, αν όχι η ανικανότητά τους, να εκπληρώσουν έστω και στο ελάχιστο τόσο τις εξαγγελίες τους όσο και τις προσδοκίες των Βελβεντινών έχουν αποκαλύψει το πραγματικό τους πρόσωπο. Αυτό της αναξιοπιστίας, της αφερεγγυότητας και της εξαπάτησης, τουλάχιστον όσων τους εμπιστεύτηκαν. Της ολιγότητάς τους! Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό.
Η απρόκλητη και ταυτόχρονα απροκάλυπτη επίθεση εναντίον της Εταιρείας μας και του αγώνα της κοινωνίας των πολιτών του Βελβεντού, που αδιάκοπα εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες, είναι ο μόνος τρόπος που «ανακάλυψαν» για να προσπαθήσουν να κρύψουν όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα ακόμα που θα αναδείξουμε στην πορεία. Ως εδώ, όμως! Φτάνει πια!
Γνωρίζουμε ότι ενδεχομένως θα λάβουμε απάντηση στα όσα επισημαίνουμε. Αλλά θα είναι επί… χάρτου. Που θα επιχειρεί για μία φορά ακόμα να θολώσει την αληθινή εικόνα. Όμως, η σημερινή πραγματικότητα είναι αψευδής μάρτυρας της κατάστασης που επικρατεί στο Βελβεντό. Όποιος δεν την βλέπει ή δεν την αντιλαμβάνεται προφανώς στρουθοκαμηλίζει.
Απέναντι σε αυτή τη μαυρίλα και την καταχνιά εμείς αντιπαραβάλουμε ένα άλλο Βελβεντό. Το πραγματικό Βελβεντό! Το Βελβεντό της αυτοδιοίκησης και της δημοκρατίας! Το Βελβεντό της εργασίας, του μόχθου, της χαράς και του γλεντιού, του εθελοντισμού, της συντροφικότητας, της αξιοπιστίας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, του καθημερινού αγώνα για ζωή!
Αυτό το Βελβεντό θέλουμε, γι’ αυτό το Βελβεντό αγωνιζόμαστε!
Με έντιμο και κρυστάλλινο τρόπο. Με επιμονή και υπομονή. Αταλάντευτα και αδιαπραγμάτευτα. Με ενότητα, ευθύνη, ήθος και αξιοπρέπεια. Με πίστη και αποφασιστικότητα. Με πολιτικό λόγο και επιχειρήματα, με πολιτικό πολιτισμό!
Για την ιστορική μας διαδρομή, το παρόν και το μέλλον μας.
Για τον Δήμο Βελβεντού!
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
