H Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού (του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)

Με τη λειτουργική παρουσία πολλού λαού γιορτάστηκε (1-3-2015) στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού η αναστήλωση των εικόνων την Α’ Κυριακή της Σαρακοστής, την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Η συγκεκριμένη λειτουργική (λαμπρή) εκδήλωση περιέλαβε την τέλεση του Αγιασμού, του Όρθρου, της Θείας Λειτουργίας και τη λιτάνευση των λαβάρων (της Παναγίας και του Αγίου Διονυσίου) και των φορητών ιερών εικόνων στο προαύλιο του Ναού και γύρω από αυτόν.

Τους ύμνους της ημέρας έψαλαν με θαυμάσιο τρόπο οι ψάλτες: Γιάννης Τζινίκος, Γιάννης Παπαγόρας, Γιώργος Καραγιάννης, Δήμητρα Κίτση-Βαλωμά και Τάκης Στεφανόπουλος.

Εκτός από αυτό καθεαυτό το γεγονός της αναστήλωσης της εικόνας με όλη την ιστορική, θεολογική και ανθρωπολογική διάσταση και βαρύτητα, που το καθιστά λαμπρό από μόνο του, στην περίπτωσή μας η λαμπρότητα ενισχύθηκε και από τη μεγάλη συμμετοχή των παιδιών: από ενός έτους στην αγκαλιά των γονέων και των γιαγιάδων, τους μαθητές και τις μαθήτριες Νηπιαγωγείου, Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.

Τα παιδιά παρέλαβαν από τον λειτουργούντα Εφημέριο το καθένα από μία εικόνα, που αφού την ανύψωσαν (σηματοδοτώντας την αφετηρία, τον τρόπο και την ποιότητα για την ανάταση και αναθάρρηση των προσώπων και της κοινωνίας), μαζί με τον παπά, τους ψάλτες και όλο το εκκλησίασμα τις περιέφεραν στο προαύλιο γύρω απ’ το Ναό ψάλλοντας ύμνους εκκλησιαστικούς και επικαλούμενοι το έλεος του Κυρίου στην ανθρώπινη αδυναμία (το ‘’Κύριε ελέησον’’) στις αναπεμπόμενες ευχές.

Η γιορτή της αναστήλωσης των εικόνων είναι μια πράξη της Εκκλησίας που η αρχή της βρίσκεται στο έτος 843 μ.Χ. όταν η Εκκλησία (μετά από πολλούς αγώνες και περιπέτειες με την εικονομαχική έριδα 726-843), θεολόγησε και δογμάτισε συνοδικά και αγιοπνευματικά (με την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο το 787), διατύπωσε τη διδασκαλία της για τις εικόνες και αποφάσισε την αναστήλωσή τους, που οριστικοποιήθηκε το 843.

Έτσι ο ασπασμός απευθύνεται προς το εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι ‘’η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει’’ (Μέγας Βασίλειος) και ‘’Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι’ αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις’’ (Ιωάννης ο Δαμασκηνός).

Συγχαίρουμε τις οικογένειες: παιδιά, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, για τη συμμετοχή τους.

Πήραν χάρη από το Χριστό και έδειξαν σε όλους (και στις ηγεσίες) την πορεία και τη μέθοδο για την αναστήλωση του ανθρώπου μέσα στον άνθρωπο για την ανάδειξη της αληθινής κοινωνίας.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
1-3-2015