Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό του Αγίου Γεωργίου Μεσιανής

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα (για την ανακομιδή των ιερών λειψάνων Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και την κατάθεσή τους στη Λύδδα της Παλαιστίνης) Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Μεσιανής, τέλεσε (4-11-2017) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος. 

Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος μαρτύρησε στη Νικομήδεια στις 23 Απριλίου 303 μ.Χ. επί Διοκλητιανού και αργότερα (μετά το 313 - διάταγμα των Μεδιολάνων) το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στη Λύδδα της Παλαιστίνης (στη γενέτειρα της μητέρας του) και κατατέθηκε στον μεγαλοπρεπή Ναό που τιμάται στο όνομά του.
Η ανακομιδή του λειψάνου του και η κατάθεσή του στη Λύδδα γιορτάζεται στις 3 Νοεμβρίου. Οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν και να προσκυνήσουν, αμέσως μετά την έξοδό τους από το αεροδρόμιο του Τελ-Αβίβ, τον τάφο του Αγίου Γεωργίου στο Μοναστήρι του στη Λύδδα.  

Ο Σεβ. κ. Παύλος κατέφθασε (4-11-2017) λίαν πρωί στη Μεσιανή συνοδευόμενος από τον αρχιδιάκονο Μάξιμο, φέρνοντας μαζί του για την ιερή πανήγυρη τεμάχιο λειψάνου του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. 

Τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Παύλο υποδέχτηκαν στο Ναό και τον περιστοίχισαν στη Θεία Λειτουργία οι πατέρες: πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας αρχιερατικός επίτροπος της Α.Π.Β., οικονόμος Νικόλαος Τσιπλακάκης (Βαθύλακκος), πρεσβ. Νικόλαος Κανταρτζής (Μεσιανή-Κουβούκλια), πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης (Λεύκαρα), πρεσβ. Αθανάσιος Γεωργιάδης (Κοίμηση Θεοτόκου Βελβεντού) και ο αρχιδιάκονος Μάξιμος Γεωργόπουλος.

Στο αναλόγιο έψαλαν υπέροχα και πανηγυρικά στον Όρθρο και στη Θεία Λειτουργία οι ψάλτες: ο ακούραστος πρωτοψάλτης Μιλτιάδης Ηλιάδης και οι ψάλτες Αχιλλέας Καγιόγλου και Γεώργιος Παπαγεωργίου από τη Μεσιανή.  

Στο Ιερό (Άγιο Βήμα) διακόνησαν: ο Βασίλης Ποτουριάδης, ο Αριστοτέλης Σαββίδης και ο Παναγιώτης Μαργαρίτης.

Από την τοπική αυτοδιοίκηση παρέστη ο πρόεδρος της Τ.Κ. Μεσιανής Γεώργιος Κωνσταντινίδης και από την Επιτροπή του Μητροπολιτικού Παρεκκλησιού του Αγίου Βαραδάτου ο Μιχάλης Θωμίδης. 

Στο κήρυγμά του ο Σεβ. κ. Παύλος αναφέρθηκε στην αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή, εξήγησε και ανέλυσε ‘’με απλά λόγια αλλά επί της ουσίας’’, όπως είπε, τον ευαγγελικό λόγο: ‘’Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς. Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους. Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν. … Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα μη σκανδαλισθήτε. Αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς, αλλ’ έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ’’ (Ιωάνν. 15,17-16,2). Αυτή την εντολή σας δίνω: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Αν σας μισεί ο κόσμος, να ξέρετε πως πριν από σας εμένα έχει μισήσει. … Αυτά σας τα είπα για να μην κλονιστεί η πίστη σας. Θα σας διώξουν απ’ τις συναγωγές. Θα έρθει μάλιστα ο καιρός που όποιος σας θανατώσει θα νομίζει πως έτσι υπηρετεί το Θεό.

Ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε στο λόγο του την αξία της αγάπης και της ευγνωμοσύνης στις ευεργεσίες του Θεού σε μας και είπε ότι υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής του Ευαγγελίου, ανέφερε μάλιστα ως παραδείγματα την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο. ‘’Μπορούμε’’, είπε, ‘’να αγαπήσουμε. Όταν δεν μπορούμε είναι ότι δεν θέλουμε, διότι έχουμε θεοποιήσει το εγώ μας’’. Ακούμε στα Ευαγγέλια τη φράση ‘’Τω καιρώ εκείνω’’, αλλά ο λόγος του Ευαγγελίου είναι και για τώρα και για πάντα ο ίδιος και ο αυτός. Οι Κληρικοί, είπε ο Σεβ., διακονούμε στην (και την) Εκκλησία. Μίλησε επίσης για τους διαχρονικώς Γραμματείς και Φαρισαίους και τόνισε τη συνειδητοποίηση του Βαπτίσματός μας. Έχουμε ευθύνη για το Βάπτισμά μας, είπε.  

Στο τέλος προσφέρθηκε εορταστικό κέρασμα στο Κοινοτικό Κατάστημα Μεσιανής – Πνευματικό Κέντρο. Διακρίναμε τη χαρά, την ευσέβεια και την ευγένεια των απλών ανθρώπων της Μεσιανής, συμπεριφορές και εκδηλώσεις, που τροφοδοτούνται από τη φοίτησή τους στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και από τη διατήρηση ως τις μέρες μας (το ρυτιδωμένο αλλά φωτεινό πρόσωπο και βλέμμα της 90χρονης γιαγιάς Αρετής είναι εκφραστικότατο) του ήθους της Ορθοδοξίας, του ήθους της πονεμένης Ρωμιοσύνης.

Είναι αυτό το πρόσωπο και αυτό το βλέμμα το περιεχόμενο ενός πολιτισμού που φεύγει και χάνεται; Οι σημερινοί έχουμε διπλή ευθύνη. Και γι’ αυτό που χάνεται και γι’ αυτό που έρχεται. Και που-κατά πως φαίνεται- θα μας συναντήσει αδιάφορους ή απλούς παρατηρητές. Από τα μέγιστα επομένως ζητήματα είναι και τούτο: Πώς θα μπολιάσουμε το περιεχόμενο αυτού του προσώπου, αυτού του βλέμματος στις νεότερες γενιές; Πώς;  

Ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε το λαό και επέστρεψε με τη συνοδεία του στο Επισκοπείο.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως ήλιος έμψυχος, τη ση αθλήσει φανείς, θεσμώ έδυς φύσεως, αλλ’ ανατέλλεις εκ γης, διά των λειψάνων σου, όλος λελαμπρυσμένος, τη του Πνεύματος αίγλη, εκλάμπων τη οικουμένη, ιαμάτων ακτίνας, Γεώργιε μεγάλαθλε, πιστών η αντίληψις.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος