(Από την λαογράφο Παρθένα Τσοκτουρίδου)**
Έρθαν τα Χριστούγεννα (περιοχή Καρς)
Έρθαν τα Χριστούγεννα κι όλια τα γιορτάς – μανίτσα μ’
Και εσύ, μάνα, για το παιδόπο σ’, ξάι πως κ’ ερωτάς - μανίτσα μ’
Ασήν ξενιτείαν σύρω εγώ τη γιαχά μ’ - μανίτσα μ’
Θα ματών’ απέσ’ σο ψόπο μ’, ντ’ έχω τη γεράν - μανίτσα μ’
Το νερόν τη ξενιτείας εν πολλά πικρόν - μανίτσα μ’
Διψώ και θέλω να πίν’ α, την ψη μ’ φαρμακών’ - μανίτσα μ’
Σην εγκάλιαν ντ’ εκρατέθα, κ’ εγνώρτσα ζωήν - μανίτσα μ’
Εκεί ας ψυχομαχίνω κι ας εβγαίν’ η ψημ’ - μανίτσα μ’
Καλαντάρ’τς και Νέον Έτος (περιοχή Ανατολικού Πόντου)
Εδέβαν τα Χριστούγεννα, έρθανε και τα Φώτα Άνοιξον το καρδόπο σου, τη Παραδείσ’ την πόρταν
Έρθαν πουλί μ’ τα Κάλαντα, έρθανε και τα Φώτα Εσύ την χώραν ξάι μ’ ακούς, την καρδία σ’ ερώτα
Άνοιξον, ρίζα μ’ άνοιξον, άνοιξον το πορτόπο σ’
Και δες με γλυκύν φίλεμαν κι έπαρ’ με σ’ εγκαλόπο σ’
Καλαντάρ’ τς και Νέον Έτος, κρο’ θα παίρω σε οφέτος Καλαντάρ’ τα καλή χρονία, κορ’ έλ’ ας φιλώ σε μίαν.
Τα Μωμογέρια (περιοχή Ματσούκας)
Οφέτος και τα κάλαντα θ’ εφτάμε Μωμογέρια Να σαν εκείνον που θα ζει σ’ άλλα τα καλοκαίρια
Τα κάλαντα οι Μωμογέρ’, τα Φώτα οι ποπάδες Ν’ αηλί την μαυρομάναν ατ’ που εχ’ έμουρφους νυφάδας
Οι κοτζιαμαν’ εξέβανε τα Φώτα τ’ Αι-Γιαννί Ν’ αηλί την μαυρομάναν ατ’, εμάς που κι θ’ ανεί
Μωμόγερος θα γίνουμε, πασκίμ πάντα θα είμαι Θ’ εβγάλω τα λωρόπα μου, σ’ εγκάλοπο σ’ θα κείμαι
Ανάθεμά σε, ναι κουτσή, πως είσαι πελαλίσα Με τ’ εμέν το Μωμόγερον εξέβες σεβταλίσα