Μαέστρο σ’ ευχαριστούμε (του Πάρι Κουκουλόπουλου)

Μαμά κοίτα, μια ΠΑΝΔΩΡΑ!

Το μικρό κοζανιτόπουλο βλέπει μια φιλαρμονική κάπου σε μια πόλη, μεγάλη ή μικρή, κοντινή ή μακρινή και την αποκαλεί, όπως είναι φυσικό, ΠΑΝΔΩΡΑ.

Η σκηνή δεν είναι φανταστική, αλλά επαναλαμβανόμενη εδώ και 10ετίες.

Η ιδιαίτερη ονομασία της Κοζανίτικης φιλαρμονικής περιλαμβάνει και την έννοια (φιλαρμονική) καθεαυτή και αυτό αφορά όλους όσοι γεννήθηκαν ή/και μάτωσαν τα γόνατά τους στην Κοζάνη όπως έλεγε ο αείμνηστος Κώστας Κουτσομύτης.

Η ταύτιση αυτή δεν επιβλήθηκε από κάποια αρχή, ούτε προτάθηκε από κανέναν και φυσικά δεν διδάσκεται στα σχολεία της πόλης όπως συμβαίνει με ανάλογες ονομασίες-έννοιες π.χ. Θερμοπύλες, Κούγκι κλπ.

Η ΠΑΝΔΩΡΑ κατάφερε αυτή την ταύτιση γιατί εδώ και έναν αιώνα είναι παρούσα στις σημαδιακές μέρες της πόλης και τις δίνει νόημα ξεχωριστό.

Εθνικές γιορτές, ελευθέρια της πόλης, γιορτή πολιούχου, επιτάφιος, περιφορά την Κυριακή του Θωμά, ενθρόνιση μητροπολιτών, υποδοχή υψηλών επισκεπτών.

Και τον 21^ο αιώνα η πόλη τον υποδέχτηκε με την ΠΑΝΔΩΡΑ να παιανίζει στην κεντρική πλατεία.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει για την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς καθώς και για το 11ημερο από την Τσικνοπέμπτη μέχρι τη Μεγάλη Αποκριά όπου η ΠΑΝΔΩΡΑ παιανίζει στους δρόμους δίνοντας τόνο γιορτινό όπως ακριβώς παιανίζει και τον εωθινό με το χάραμα της μέρας στις εθνικές επετείους.

Θα έλεγε κανείς ότι η πόλη πορεύεται στο χρόνο γράφοντας τη δική της ιστορία υπό τους ήχους της ΠΑΝΔΩΡΑΣ.

Δεν ήταν πάντα έτσι, αλλά η περιγραφή αυτή ισχύει σχεδόν αδιάλειπτα για περισσότερα από 50 χρόνια και φέρει την υπογραφή της οικογένειας Καραχάλιου, του αείμνηστου Ελευθέριου και του γιού του Πάρι που υπήρξε άξιος συνεχιστής του.

Γνώρισα από κοντά τον Πάρι Καραχάλιο με την ανάληψη των Δημαρχιακών μου καθηκόντων το 1991.

Η ΠΑΝΔΩΡΑ ήταν ήδη Νομικό Πρόσωπο του Δήμου χάρη στην αποφασιστικότητα του Δημάρχου Γιάννη Παγούνη, γεγονός καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία της.

Η πρώτη, ίσως, πράξη μου ως Δημάρχου οφείλεται στον Πάρι Καραχάλιο και αναφέρομαι στην εκπλήρωση της επιθυμίας του Διαμαντή Βάντη να γίνει δωρητής της ΠΑΝΔΩΡΑΣ. Εκκρεμούσε για πολύ καιρό και την ολοκληρώσαμε πολύ σύντομα.

Με τη δωρεά αγοράστηκε ικανός αριθμός μουσικών οργάνων και αυτό ήταν… η ΠΑΝΔΩΡΑ απογειώθηκε και από τότε πετάει ψηλά, πολύ ψηλά.

Σε λίγους μήνες ο Πάρις Καραχάλιος διπλασίασε τη δύναμή της και βελτίωσε την ποιότητα των εκτελέσεων προσθέτοντας στην αίγλη της.

Εξίσου σημαντική εξέλιξη την ίδια περίοδο είναι ότι άρχισαν από τις τάξεις της ΠΑΝΔΩΡΑΣ να ξεπηδούν μουσικά σχήματα που γράφουν ήδη τη δική τους ιστορία.

Επί δεκαετίες η Κοζάνη δανειζόταν μουσικά σχήματα από άλλες περιοχές, αφού τα τελευταία πνευστά της πόλης ήταν ο Τούλης και ο Καλέας.

Η Κοζάνη σήμερα με τις μπάντες της έχει δικό της ήχο, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής της ταυτότητας και αυτό το χρωστάει στην ΠΑΝΔΩΡΑ.

Το κατάλαβα το 2002 με τη βοήθεια του Πάρι Καραχάλιου όταν γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια της ΠΑΝΔΩΡΑΣ.

Σε μια υψηλού επιπέδου εκτέλεση της Δυτικομακεδονικής Ραψωδίας του Γιάννη Δοδουρα συνειδητοποίησα τι περιέσωσε η ΠΑΝΔΩΡΑ και γιατί τα χάλκινα της Κοζάνης έχουν δικό τους ήχο, δικό τους χρώμα.

Δεν ξέρω πόσα από όλα αυτά θα είχαν γίνει χωρίς τον Πάρι Καραχάλιο.

Ξέρω πολύ καλά ότι στην Ιστορία της πόλης κατέχει ήδη θέση ξεχωριστή.

Για μένα που είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του ο Πάρις Καραχάλιος είναι ένας ευπατρίδης με όλη της σημασία της λέξης.

Μαέστρο σ’ ευχαριστούμε.

Χρόνια πολλά την πόλη μας και πάντα λεύτεροι.

Κοζάνη 11^η Οκτωβρίου 2016.