Αντιρατσιστικό: Τραγελαφική κατάσταση και μικροκομματικά οφέλη…

του Παναγιώτη Πλιάτσιου, Πρωινός Λόγος, 31/05/2013
Λοιπόν, έχουμε και λέμε: ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, έστω και μετά την άρνηση της ΝΔ να καταθέσουν από κοινού στη Βουλή το περίφημο, πια, αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, εδώ και μερικές ημέρες έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν μαζί, από κοινού, στην κατάθεσή του. Προσδοκώντας, λογικά, μια στήριξη και από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, ουσιαστικά, δε διαφωνεί μαζί τους. Αντίθετα, η Κουμουνδούρου είχε μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να εκμεταλλευτεί και πολιτικά και επικοινωνιακά την κόντρα που έχει ξεσπάσει στην τρικομματική κυβέρνηση για το θέμα. Και, όμως, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, στον ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν να βάλουν ένα… αυτογκόλ! Αποφασίζοντας, χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο και δίχως αιτία, να… καταθέσουν δικό τους αντιρατσιστικό! Και, αυτομάτως, «αδυνατίζοντας» τα σημαντικά επιχειρήματα που υπάρχουν, εδώ και καιρό, υπέρ της κατάθεσής του στη Βουλή!
Όμως η όλη τραγελαφική ιστορία δε σταματά εδώ: Πιεζόμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αντιδράσεις, η Νέα Δημοκρατία, στριμωγμένη αρκετά πια, αποφασίζει μια πρωτοβουλία… απεγκλωβισμού: Να καταθέσει και εκείνη, από την πλευρά της, ένα… διαφορετικό «αντιρατσιστικό», δηλαδή μια πρόταση θα προβλέπει, ουσιαστικά, την ποινικοποίηση της άρνησης του Ολοκαυτώματος και θα επιφέρει κυρώσεις στους θιασώτες του Ναζισμού και του Φασισμού. Επιδιώκοντας, προφανώς, να κρατήσει και ολόκληρη την πίτα (με τους κυβερνητικούς εταίρους, σημαντικό τμήμα της κοινωνίας και την Ε.Ε.), αλλά και… χορτάτο το σκύλο (τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της σε εκκλησία, στρατό κτλ.)! Την ίδια στιγμή οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» ακόμη… ψάχνονται για το θέμα, ενώ το ΚΚΕ έχει ταχθεί εξαρχής κατά, φοβούμενο τις συνέπειες για τις αναφορές στα εγκλήματα του Στάλιν.
Πολύ απλά, λοιπόν, σε ένα μείζονος κοινωνικής σημασίας ζήτημα, τα περισσότερα κόμματα της Βουλής αδυνατούν να έχουν μια στοιχειώδη, έστω, συνεννόηση! Μια εικόνα που αποδεικνύει πως το πεδίο της οικονομίας και η τραγική κατάσταση της χώρας και μόνο αυτά οδηγούν σε συγκλίσεις, όπως είναι η δημιουργία της τρικομματικής κυβέρνησης. Αλλά, παράλληλα, και πως μοναδικός γνώμονας των δυο μεγαλύτερων σήμερα ποσοστιαία κομμάτων και του μεγαλύτερου τμήματος της αντιπολίτευσης δεν είναι άλλος από την αποκόμιση στενά μικροκομματικών οφελών. Και, ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι πραγματικά κρίμα…