«Τρεκλισμένα Βήματα» Η 5η Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Αντ. Κωτούλα

.

Την 5^η του ποιητική συλλογή και δεύτερη μέσα στο 2013, με τον τίτλο «Τρεκλισμένα Βήματα» εξέδωσε ο Γιώργος Αντ. Κωτούλας.

Στις 64 σελίδες του βιβλίου εμπεριέχονται  τριάντα έξι εξαιρετικά ποιήματα με τη γνωστή πλέον ευαισθησία του και περί τις δεκαπέντε εικαστικές δημιουργίες (σε ΦΩΤΟ) του Θάνου Μαυροδή, όπως και το εξώφυλλο που κοσμεί την έκδοση. Το βιβλίο προλογίζει ο φιλόλογος Θανάσης Μουσόπουλος.

Για τη δομή του έργου, ο ίδιος ο ποιητής αναφέρει στην εισαγωγή:

"Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει τρεις ενότητες.

 Όλες τους περιέχουν το τρέμουλο του βηματισμού.

 Η πρώτη ενότητα γράφτηκε για τους αδερφούς που ξεριζώθηκαν από τον Πόντο. Για τους δρόμους τους χωρίς τελειωμό και για το όνειρο τους, εκείνο της μητέρας Πατρίδας.

Η δεύτερη αναφέρεται στην ιδεολογική πίστη. Εδώ διαπιστώνου­με πως το προσωπικό και οικογενειακό κόστος δεν λαμβάνονται υπ' όψιν.

Η τρίτη ενότητα μιλάει για την σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας και το ποθούμενο βήμα καθώς και για κάποια προσωπικά προβλήματα συνανθρώπων μας όπου κυριαρχεί ο εφιάλτης, η ομίχλη και η αβεβαιότητα.

Μέσα στις τρεις ενότητες υπάρχει ένα κοινό όνειρο.

Είναι αυτό της επιστροφής της Περσεφόνης…".

.

Παραθέτουμε δύο  χαρακτηριστικά ποιήματα από τη νέα συλλογή:

.

Καθεστώς ολοκληρωτικό

.

Γυάλινα τα λόγια από μπίλιες πολυπαιγμένες μεταξύ τους.

Λόγια τρωκτικών και ακατέργαστων

ή κατεργασμένων τομαριών.

Ξεπάστωσαν αρκετές σκέψεις και αποφάσεις μου.

Λόγια εμβατηρίου και ύπνου.

Καθεστώς ολοκληρωτικό.

Λίγο πολύ γουρούνι έξω από το σακί.

.

Ζυγός για βουβάλια ότι ακούγεται και ότι εννοείται.

Ζυγός οι παράλληλες και χωρίς τερματισμό αναβολές των απίστευτα αναποφάσιστων.

Των απίστευτα δειλών.

Καμιά σύγκρουση δεν έγινε αιτία για τα ατέλειωτα

τσαλακώματα.

Τα αυτοεπιβεβαιωμένα.

Μηρυκαστικό το γένος.

Υιοθέτησε την τελευταία λέξη στην τεχνική

της εσωτερικής αιμορραγίας.

Σπασμένα και μελαγχολικά τα αγγεία προβάλλουν

τα μελανώματα στους μελανωμένους.

Με υψωμένη την μαθηματική ακρίβεια να ατενίζει.

.

Ντρέπομαι που γράφω.

Ντρέπομαι τους αγέννητους κληρονόμους μου.

Ντρέπομαι να θυμηθώ τις εφηβικές μου συζητήσεις.

Τα βήματα μου, την υψωμένη φωνή, την περιφρούρηση.

Τότε που δεν προσπαθούσαμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο,

παρά μονάχα να τον εγκλωβίσουμε.

Απουσία ανδρός

Ρόγχος ο δεσμός.

Πνιγμός η ανάσα στους τόπους της ομίχλης.

Κάτι λείπει και ξεθάρρεψαν τα λάθη.

Οπλίστηκαν οι κυνηγοί.

Θέριεψαν.

Ανυπεράσπιστα θηράματα η αλήθεια και το όνειρο.

Εισβολή και παγάνες.

Επιβίωση σώματος και ψυχής με τον δικέφαλο δεσμό

να σφίγγει ασταμάτητα.

Απελπισία και ελπίδα στα χέρια παικτών του θεάτρου σκιών.

Σκυμμένο το κεφάλι.

Ξεριζωμός με κλεφτές και φοβισμένες ματιές να ταξιδεύουν

ψάχνοντας στήθος να θηλάσουν.

Ρόγχος η παρουσία κυνηγών πνιγμένων στο κρίμα.

Ρόγχος και ο άλυτος δεσμός της απουσίας ανδρός των οραμάτων,

στους δρόμους χωρίς μια σημαδούρα.

Γ.Μ.