"Δυο μέρες, μια νύχτα"

Είδα πριν απο δύο μέρες την ταινία «Δυο Ημέρες, Μια Νύχτα», των αδερφών Νταρντέν.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αραιώσει οι επισκέψεις μου στο σινεμά και πηγαίνω, μάλλον ενοχικά, μια φορά το δίμηνο. Διαλέγω προσεκτικά την ταινία,
γιατί ξέρω ότι θα πάνε χαμένα τα λεφτά μου αν προκύψει αδιάφορη.

Το «Δυο Ημέρες, Μια Νύχτα» δίσταζα να το δω γιατί -όπως και πριν πρωτοδιαβάσω το «Ημερολόγιο ενός ανέργου»- δεν ήθελα να ψυχαγωγηθώ βλέποντας τον εαυτό μου σε έναν κινηματογραφικό ή λογοτεχνικό καθρέφτη.

Η εμπειρία της ταινίας λειτούργησε ομοιοπαθητικά. Οι προσπάθειες μιας γυναίκας να πείσει τους συναδέλφους της να μην πάρουν μπόνους για να μπορέσει να κρατήσει τη δουλειά της με αξιοπρέπεια με αφορούσαν, όπως αφορούν κάθε άνεργο αλλά και εργαζόμενο, ασφαλώς και επισφαλώς.

Αισθάνθηκα βλέποντας την ταινία ότι έκανα καλά που δεν επέλεξα ένα θέαμα που θα μούδιαζε προσωρινά τον εγκέφαλο μου, αλλά μια ταινία που με έκανε να κοιτάω την πραγματικότητα χωρίς υπεκφυγές, καταλαβαίνοντας ότι η ελπίδα βρίσκεται στην αξιοπρέπεια της αλληλεγγύης και όχι απαραίτητα στην εύρεση δουλειάς με κάθε κόστος.

Δημήτρης

 

http://imerologioanergou.gr/