«Υπόγεια» παιχνίδια διαφημιστικών με τον επαρχιακό Τύπο

Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο Βενιζέλου του 1995, η κρατική διαφήμιση, η οποία αντιστοιχεί στα ΜΜΕ της περιφέρειας είναι της τάξης περίπου του 30%. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συνέβη ποτέ και δικαίως δεκάδες εκδότες σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια είναι εξοργισμένοι με το παιχνίδι, το οποίο παίζεται στην πλάτη τους από τις διαφημιστικές και το κράτος, όχι μόνο για το γεγονός ότι τα στοιχεία της κατανομής των διαφημιστικών καμπανιών είναι συντριπτικά υπέρ των ΜΜΕ των Αθηνών, αλλά και διότι τα χρήματα πήγαιναν πάντοτε σε συγκεκριμένα ΜΜΕ και πρόσωπα στην επαρχία, τα οποία είχαν ανακαλύψει τις σχετικές φόρμουλες, ώστε να κερδίζουν μεγάλα ποσά.

Βέβαια τα ποσά τα οποία λάμβαναν τα ΜΜΕ, είναι ψίχουλα μπροστά στα κέρδη των διαφημιστικών εταιρειών και έτσι μπορεί εύκολα να κατανοήσει κανείς έναν από τους λόγους για τους οποίους λεφτά υπήρχαν και δεν υπάρχουν.

Κομπίνες

Σε πολλές περιπτώσεις τα αρμόδια υπουργεία προχώρησαν σε παραβίαση του νόμου χωρίς να χορηγούν ούτε ένα ευρώ, από εκείνα, τα οποία αντιστοιχούσαν στα περιφερειακά ΜΜΕ, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τηρήθηκε η ποσόστωση του ΠΔ 261/97 με αποτέλεσμα οι εφημερίδες να λαμβάνουν πολύ λιγότερο από 12%. Ακόμη πιο σκληρή έγινε η πραγματικότητα για τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ στην ελληνική επαρχεία όταν στο παιχνίδι μπήκαν οι διαφημιστικές εταιρείες, μέσω των media shops, τα οποία για λογαριασμό των μητρικών εταιρειών, ζητούσαν και ζητούν επιστροφές από τα περιφερειακά ΜΜΕ, οι οποίες αγγίζουν έως και το 50%. Όσοι, όλα τα προηγούμενα χρόνια αρνούνταν να καταβάλλουν τα υψηλά ποσοστά επιστροφής, τα οποία απαιτούσαν οι διαφημιστικές εταιρείες, έμπαιναν, κυριολεκτικά σε black lists.

«Αν δεν θες εσύ, θα πάμε στους δίπλα» ήταν η απάντηση των εκπροσώπων των διαφημιστικών εταιρειών. Όμως συνέβησαν και άλλα πολλά. Οι ιδιοκτήτες ορισμένων μικρών ΜΜΕ, κυρίως εφημερίδων της ελληνικής περιφέρειας, οι οποίες είχαν και έχουν ελάχιστη έως ανύπαρκτη αναγνωσιμότητα, όταν μυρίστηκαν ότι τα χρήματα τα οποία τα προηγούμενα χρόνια έρρεαν άφθονα από το δημόσιο προς τα ΜΜΕ, σκέφτηκαν έναν άλλο κομπιναδόρικο τρόπο για να κερδίσουν. Προχώρησαν σε υπερκοστολογήσεις των χώρων στις σελίδες τους, τους οποίους διέθεταν για διαφήμιση ώστε οι διαφημιστικές εταιρείες να προτιμούν αυτά τα ΜΜΕ. Για ποιο λόγο; Μα για να εισπράττουν μεγαλύτερο μέρος από τις επιστροφές, την ίδια στιγμή που αναγνωρισμένα και μεγάλης κυκλοφορίας ΜΜΕ δεν υπέκυπταν στις πιέσεις για επιστροφές ύψους ακόμη και 50%, προσφέροντας χαμηλότερη κοστολόγηση των αντίστοιχων χώρων, που προβλέπονταν για διαφήμιση.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Εφημερίδα, η οποία είχε 8.000 φύλλα κυκλοφορία, στον ισολογισμό που δημοσίευε εμφάνιζε τζίρο 600 χιλιάδων ευρώ. Αν κάποιος διαιρέσει τις 600.000 με τα 120 ευρώ που δηλώνει ετήσια συνδρομή, τότε τα πωλούμενα φύλλα βγαίνουν 5.000!!! Άρα, δεν έχει καθόλου διαφημίσεις, διακηρύξεις, ανακοινώσεις!!!

Το παράδειγμα του 2007

Το 2007 με τον περίφημο νόμο Ρουσόπουλου, δεν άλλαξε κάτι δραστικά παρά το γεγονός ότι προβλεπόταν ο κάθε ενδιαφερόμενος φορέας για να δώσει διαφήμιση, να γνωστοποιεί τις διαφημιστικές καμπάνιες. Καλό είναι να δει κανείς τι είχε προκύψει από τον έλεγχο των απολογιστικών στοιχείων των διαφημιστικών προγραμμάτων το 2007, για να πάρει μια γεύση του μεγέθους του σκανδάλου.

Από τον έλεγχο απολογιστικών στοιχείων διαφημιστικών προγραμμάτων Δημοσίου έτους 2007 της Γ.Γ. Επικοινωνίας, προέκυψε ότι ένα εξαιρετικά μεγάλο μέρος των χρημάτων της διαφημιστικής καμπάνιας του δημοσίου δεν είχε δοθεί στα περιφερειακά ΜΜΕ. Για παράδειγμα, από το πρόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού ύψους 1.850.000 ευρώ, στα περιφερειακά ΜΜΕ δεν πήγε ούτε ένα ευρώ. Όμως η διαφημιστική εταιρεία, η οποία είχε αναλάβει την καμπάνια, δηλαδή Creators and Workers Avenue είχε εισπράξει ούτε λίγο, ούτε πολύ 686.139 ευρώ. Ομοίως από τα προγράμματα της ΕΡΤ, ύψους 3.562.000 ευρώ, ούτε ένα ευρώ δεν πήγε στην περιφέρεια. Από το πρόγραμμα του Υπουργείου Οικονομικών ύψους 8.400.000, η διαφημιστική Spot Thomson έλαβε 256.982 ευρώ ενώ οι εφημερίδες της περιφέρειας 13.340 ευρώ.

Για το πρόγραμμα του ΕΟΜΜΕΧ ύψους 550.037 ευρώ η εμπλεκόμενη διαφημιστική φέρεται να είχε λάβει 208.518 ευρώ χωρίς κανένα ΜΜΕ της επαρχίας να έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ. Από το πρόγραμμα του ΕΚΕΠΙ ύψους 1.745.000 στον περιφερειακό τύπο είχαν διοχετευτεί μόλις 10.000 ευρώ.

Για το πρόγραμμα URBAN ΥΠΕΧΩΔΕ ύψους 500.000 στις περιφερειακές εφημερίδες είχαν διοχετευτεί μόλις 3.126 ευρώ, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι για το πρόγραμμα του Υπουργείου Μεταφορών, το οποίο είχε αναλάβει η διαφημιστική εταιρεία BBDO ύψους 3.000.000 ευρώ είχαν δοθεί μέχρι τότε καταχωρίσεις μόνο σε 9 επαρχιακές εφημερίδες.

Στα ΠΕΠ Ηπείρου ύψους 601.957 η ανάδοχος εταιρεία Next Com είχε λάβει χρήματα ύψους 585.436 ενώ ο περιφερειακός τύπος μόλις 19.117. Για το πρόγραμμα του ΙΔΕΚΕ του Υπουργείου Παιδείας ύψους 397.600 ευρώ είχαν δοθεί για τα ΜΜΕ 47.510 ενώ, ενώ οι διαφημιστικές εταιρείες Next Com και DK advertising είχαν λάβει 294.881.

Για το πρόγραμμα Αλιείας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ύψους 2.000.000 οι εφημερίδες της περιφέρειας έλαβαν μόλις 118.563 αντί για 240.000, ενώ χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι είχαν χρηματοδοτηθεί εφημερίδες σε νομούς οι οποίοι δεν έχουν θάλασσα. Για το πρόγραμμα της ΔΕΠΑ ύψους 600.000 ο επαρχιακός τύπος έλαβε μόλις το χρηματικό ποσό των 24.716, ενώ για το πρόγραμμα της Γενικής Γραμματείας Έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ ούτε ένα ευρώ. Για το πρόγραμμα ΙΚΑ ΕΤΑΜ συνολικού ύψους 1.427.000 Ε οι επαρχιακές εφημερίδες φέρεται να έλαβαν μόνο 2000 ευρώ σε αντίθεση με τις διαφημιστικές εταιρείες, ο οποίες πάλι θησαύρισαν λαμβάνοντας 307.533.

newscode.gr