Ελληνικός Ρεβιζιονισμός (;) (από τη Νούλα Χρυσοχοΐδου)
Οι λέξεις έχουν δικό τους χρώμα και γράφουν την δική τους ιστορία. Ως όρος ο ρεβιζιονισμός,
μία συνήθως αρνητική κατηγορία, θεωρείτε η ιδεολογική τάση, είτε
πρακτική είτε θεωρητική, που αποβλέπει στην τροποποίηση ή την κατάργηση
των συνθηκών και παρεκκλίνει από βασικές και κοινά παραδεκτές αρχές,
επανεξετάζοντας τα δεδομένα κάτω από ένα δικό της πρίσμα που ισχύουν
μεταξύ δύο ή περισσοτέρων κρατών.
Είναι η ιδεολογία και η εφαρμογή της που
τάσσεται υπέρ της ο Υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκης και η
ελληνική κυβέρνηση (;) Η προθυμία της Ελλάδας να “παραβιάσει” την
κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η σοβαρότερη πρόκληση στην
ευρωπαϊκή τάξη ύστερα από την ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ε. και
ειδικότερα στην Ευρωζώνη. Η σύγκρουση αφορά μια τεράστια δύναμη, εκείνη
της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον ενός κράτους, ένα αυταρχικό
οικονομικοκοινωνικό καθεστώς εναντίον μιας επαναστατικής κυβέρνησης. Το
τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι η εμφάνιση μιας πέμπτης
αυτοκρατορίας ή ενός αποτυχημένου κράτους της Ευρώπης(;) Ελπίζουμε πως
όχι!
Η Ελλάδα με τα σημάδια ύφεσης από το
2009 μαστίζεται από μία πολύ σοβαρή και πολυδιάστατη οικονομική κρίση αν
και αυτό δεν είναι δικαιολογία για να αρχίσουμε τις “εκπτώσεις” στη
Δημοκρατία. Η ανάγκη για εξυγίανση οδήγησε τη χώρα να ενταχθεί σε έναν
μηχανισμό οικονομικής στήριξης αποτελούμενο από τρία μέρη, από την Ε.Ε.,
το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Κ.Τ ή σε έναν κυκεώνα πραγμάτων που τα εργαλεία
τους αποδείχθηκαν είτε αναποτελεσματικά είτε μη λειτουργικά. Είναι όμως
αδύνατο να επιτευχθεί σταθεροποίηση είτε της παγκόσμιας γενικότερα είτε
της ελληνικής οικονομίας ειδικότερα, χωρίς μια δραστική αλλαγή στους
θεσμούς και τα όργανα της Ευρωζώνης. Αυτή η αλλαγή φυσικά ίσως
προϋποθέτει την απόρριψη αναξιόπιστων οικονομικών θεωριών, διότι στην
οικονομική επιστήμη δεν υπάρχει παρθενογένεση.
Η ερώτηση όμως που πλανάται τελικά τις
τελευταίες ημέρες, είναι αν μπορεί να υπάρξει λύση μέσα στα πλαίσια της
Ε.Ε.(;) Χωρίς να έχουμε καταλάβει στην πλειοψηφία μας ότι η ένωση αυτή
δεν είναι μία ένωση των λαών αλλά ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός με την
Δυτική Ευρώπη να θέλει να κυριαρχήσει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και να
ανταγωνισθεί τις μεγάλες αγορές.
Νούλα Χρυσοχοΐδου
Οικονομολόγος-Αρθρογράφος
