Πολιτικές ειδήσεις σε σαθρά εδάφη (από τη Νούλα Χρυσοχοΐδου)

Υπόγειες ειδήσεις, σήραγγες και πολιτικά μυστικά…..καταδύουν στην σκοτεινή πλευρά της δημοσιογραφίας και το μέγα θηρίο διεισδύει και στο υποσυνείδητο μας. Μάλλον δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός σε θέματα πολιτικής για να την γνωρίσει. Ξεκινάς το ταξίδι σου από τις γνωστές εισόδους της δημοσιογραφίας και καταλήγεις στο κλειδωμένο υπόγειο πολιτικό ρεπορτάζ. Φήμες, παραφιλολογία, χειροπιαστές αποδείξεις και υπερβολές σαπίζουν σε σφηνωμένα συρτάρια πολιτικών προσώπων…Το μόνο μέσο εξερεύνησης είναι η διάθεση και η φαντασία!!!!

Ήταν κατά την δεκαετία του 1990 περίπου όταν ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση και μαζί μ΄ αυτήν εδραιώθηκε η μαζική επικοινωνία στην χώρα μας. Εκεί ήταν όλο το παιχνίδι καθώς αντιληφθήκαμε ότι ο “χάρτης” των ΜΜΕ ήταν βασισμένος στην προβολή των προσώπων, πολιτικών και μη και όχι των θέσεων, των αιτημάτων, ίσως των προτάσεων αλλά και των αναλύσεων, που απασχολούσαν την κοινωνία μας που πιθανότατα θα υποχρέωνε όλους εκείνους τους θεσμούς να αξιοποιήσουν επιτέλους όλα τα παραπάνω. Μιλάμε περισσότερο για την πολυαγαπημένη μας συσκευή, εκείνη την τετράγωνη άλλες φορές μακρόστενη και άλλες φορές σαν ντουλάπα μέσα στον προσωπικό μας χώρο, μα φυσικά την γνωστή μας τηλεόραση.

Η οργάνωση της λοιπόν εκπροσωπείται από ένα πρόσωπο, εκείνο που είναι αποδεκτό από την κοινωνία ως επικοινωνιακό, καθώς και το ανθρώπινο δυναμικό που την απαρτίζει όπως επίσης και το ρευστό που διατίθεται είναι αυτά που κινούνται προς την κατεύθυνση της υποστήριξης του… Είναι όμως οι ανάγκες εκείνων των τηλεοπτικών δελτίων και εκπομπών που ευνοούν τελικά την ανάπτυξη ενός συνθηματολογικού λόγου και με σκοπό την εντυπωσιοθηρία παρά την ουσιαστική εμβάθυνση και την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση των γεγονότων (;)

Ενώ στον αφρό των εξελίξεων και της εκπροσώπησης ο λόγος διαχέεται σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα τότε παρατηρείται να χάνονται σπουδαία πολιτικά βάρη. Το αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι να υπάρχει ένας βαθμός ανταπόκρισης στα κενά της κοινωνικής εκπροσώπησης όμως στην ουσία των πραγμάτων τα κενά αυτά διευρύνονται….κι αυτό συμβαίνει διότι οι αλλαγές που επιφέρει στο εσωτερικό της δεν επιλύουν τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά αυξάνουν τις συνδικαλιστική πυκνότητα της εκπροσώπησης.

Βασικό στοιχείο είναι η τυπική νομιμοποίηση των διαδικασιών που ως ένα βαθμό μετασχηματίζουν το εκάστοτε πολιτικό σύστημα…Ένας μετασχηματισμός που συνιστά μια κίνηση από την ίδια την Κυβέρνηση σε εκείνη της Διακυβέρνησης.

Αν το δούμε σε θεωρητική βάση, οι “ομάδες συμφερόντων” είναι εκείνες που αποτελούν τελικά το τελευταίο οχυρό της κοινωνίας απέναντι στην κρατική διείσδυση καθώς η συνεχής “κρατικοποίηση” τους στερεί τον σημαντικό έλεγχο από το μεν κράτος σε πολλές περιπτώσεις του δημόσιου συμφέροντος και από την πλευρά της κοινωνίας την ουσιαστική σύνδεση των αιτημάτων της με το πολιτικό σύστημα.

Διαβάζοντας τους πιο γνωστούς δημοσιογράφους της χώρας μας παρατηρούμε ότι καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: 

“Ότι αυτός ο ιδιαίτερος χώρος της δημοσιογραφίας βρίσκεται στο απυρόβλητο”…

Είναι ο χώρος που νοσεί λένε, μαζί της νοσεί και η πολιτική της χώρας…Μιας χώρας ιδιαίτερα επηρεασμένη από πρόσωπα και όχι από αιτίες. Είναι τελικά “αυτοί” που κινούν τα νήματα της πολιτικής(;) Είναι το νευρικό σύστημα ενός εξαθλιωμένου οργανισμού (;) Συμπεραίνουμε ότι καθώς αυτό νοσεί και δυσλειτουργεί τότε νοσεί όλο το σώμα.

Και επειδή η φαντασία μας οργιάζει….και το κλειδί της είναι καλά φυλαγμένο.

Ίσως χρειαζόμαστε άλλα μέσα για να την εξερευνήσουμε τελικά…..

Επηρεασμένη με στοιχεία από τον δημοσιογράφο και πολιτικό σχολιαστή της Καθημερινής κ. Πάσχο Μανδραβέλη και την κ. Βάλια Αρανίτου, Λέκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης

Νούλα Χρυσοχοΐδου

Οικονομολόγος- Αρθρογράφος

bankauthors.blogspot.com