Π. Κουκουλόπουλος: «Πρέπει να δείξουμε την ίδια προσοχή και το ίδιο ενδιαφέρον για όλα τα επαγγέλματα».
«Πρέπει να δείξουμε ίδια προσοχή παντού. Ανοίγουν εκατόν εξήντα πέντε επαγγέλματα και η κουβέντα στη Βουλή, όπως και ο δημόσιος διάλογος, έχει περιοριστεί σε τρία-τέσσερα επαγγέλματα που έχουν ισχυρή φωνή έκφρασης και στο δημόσιο διάλογο και ειδικότερα στη Βουλή. Δεν είναι βήτα κατηγορίας οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι και οι αρτοποιοί, για να μη γίνεται γι’ αυτούς κουβέντα. Την προσοχή που πρέπει να επιδείξουμε για μία σειρά επαγγέλματα που προϋποθέτουν πτυχίο, την ίδια προσοχή πρέπει να δείξουμε και για τα άλλα επαγγέλματα».
Αυτό τόνισε ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Κοζάνης Πάρις Κουκουλόπουλος μιλώντας απ΄ το βήμα της Βουλής στη συζήτηση για το σχέδιο νόμου «Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας. Κατάργηση αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων», του Υπουργείου Οικονομικών.
Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του κ. Κουκουλόπουλου για το θέμα αυτό έχουν ως εξής: «Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων έχει μία ξεκάθαρη θέση στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο του 2009, αλλά και του 2007. Υλοποιούμε το πρόγραμμά μας σε πολύ μεγάλο βαθμό, κάτι που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι.
Θέλω, λοιπόν, να ξεκινήσω μιλώντας πρώτα απ’ όλα για το ποια κατά τη γνώμη μου είναι η πραγματική συνέπεια της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων. Και μιλάω συνολικά για τα επαγγέλματα και όχι για ένα επάγγελμα.
Η βασική συνέπεια που θα προκύψει αργά ή γρήγορα, είναι πως χρόνο με το χρόνο και πολύ συντομότερα απ’ ό,τι νομίζουμε, θα καταστεί σχεδόν απαγορευτική η άσκηση επιτηδεύματος στην Ελλάδα, αυτό που στη φοροτεχνική γλώσσα λέμε «επιτήδευμα», ή ατομική άσκηση επαγγέλματος. Αυτή είναι η βασικότερη συνέπεια που θα επιφέρει το σχέδιο νόμου και θα μας οδηγήσει σε πιο οργανωμένη άσκηση δραστηριοτήτων και παροχής υπηρεσιών και εκεί προσδοκούμε να έχουμε και αποτελέσματα.
Όμως, πρέπει να έχουμε βαθιά συνείδηση αυτής της συνέπειας, γιατί αν αυτή η συνέπεια έρθει να αθροιστεί με την ανακοπή των θέσεων που παρέχονται σε τομείς, όπως η υγεία και η παιδεία, με άλλα νομοθετήματα ή ενέργειες που προωθούμε ως Κυβέρνηση, μας φέρνει ξανά στο ίδιο συμπέρασμα για το οποίο μιλούσα προχθές στο πολυνομοσχέδιο για την υγεία. Δηλαδή, ό,τι δεν έγινε τριάντα χρόνια, το κάνουμε σε ένα περίπου χρόνο. Αυτό δίνει ένα αναγκαστικά βίαιο χαρακτήρα στην αλλαγή που κάνουμε. Αυτό σημαίνει όχι ότι πρέπει να σταματήσουμε, αλλά ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να προβλέψουμε με σαφήνεια τις συνέπειες για μία σειρά επαγγελματικές ομάδες και κλάδους και κυρίως για τους νεοεισερχόμενους, για τη νέα γενιά, έτσι ώστε με παράλληλες ενέργειες που θα μας οδηγήσουν πιο γρήγορα στην ανάπτυξη, πιο γρήγορα σε απαντήσεις, σε διάφορους επιστημονικούς και άλλους κλάδους, να βγάλουν μία ώρα νωρίτερα τη νέα γενιά από το αδιέξοδο.
Το δεύτερο ζήτημα που θέλω να τονίσω αφορά τη βασική στόχευση, που πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε την επομένη της ψήφισης του σχεδίου νόμου. Και δεν είναι άλλη από την πράξη, με τα προεδρικά διατάγματα δηλαδή.
Πιστεύω ότι στα προεδρικά διατάγματα πρέπει να δείξουμε όχι καθυστέρηση αλλά ιδιαίτερη προσοχή. Και αυτό είναι κάτι που πιστεύω βαθιά, διότι υπάρχουν πολλές παράμετροι που δεν πρέπει να μας ξεφύγουν.
Θα σας αναφέρω δύο παραμέτρους.
Πρώτον, υπάρχει μία ιδιαιτερότητα, όχι για να μας κρατήσει πίσω, και έχει να κάνει με το πλήθος σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους. Οι μηχανικοί και οι δικηγόροι είναι πάρα πολλοί στην Ελλάδα. Το πρόβλημα που έχουν σήμερα όλοι οι δικηγόροι και κυρίως οι νεοεισερχόμενοι, είναι βασικά η αύξηση του αντικειμένου και λιγότερο τα εμπόδια που τίθενται ή δεν τίθενται. Αυτό είναι αλήθεια. Άρα, λοιπόν, πρέπει να δούμε επακριβώς τι πρέπει να κάνουμε σήμερα και αύριο γι’ αυτό.
Από την άλλη, οι συμβολαιογράφοι είναι προφανώς ένα επάγγελμα που είναι ιδιαίτερα κλειστό, αλλά από την άλλη, στη ρύθμιση του, θα πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν του το γεγονός ότι η Ελλάδα στερείται Κτηματολογίου. Δεν χρειάζονται εδώ πέρα κινήσεις που μπορούν να μας φέρουν προ εκπλήξεων.
Και θα πω και ένα άλλο παράδειγμα, που αφορά τους υδραυλικούς. Συνήθως, στη Βουλή μιλάμε μόνο για τα επιστημονικά επαγγέλματα. Όσον αφορά τους υδραυλικούς, αύριο θα γίνουν πιο εύκολες οι προϋποθέσεις για να ασκεί μία εταιρεία παροχής υπηρεσιών δραστηριότητες στον τομέα ενός υδραυλικού.
Εδώ πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις προϋποθέσεις και ποιοι θα δουλεύουν στη νέα εταιρεία. Στη νέα εταιρεία θα δουλεύουν ολότελα ανειδίκευτοι; Διότι τότε, κινδυνεύουμε να χαμηλώσουμε τον πήχη παροχής υπηρεσιών και απλά να κάνουμε μια αναδιανομή υπέρ κάποιων που διαθέτουν τα κεφάλαια για να ιδρύσουν εταιρείες. Δεν είναι αυτός ο σκοπός, τον οποίο αναγκαστικά θα πρέπει να έχουμε διαρκώς μπροστά μας την επομένη του νομοσχεδίου.
Το τρίτο που θέλω να τονίσω αφορά το ότι πρέπει να δείξουμε μία βασική θέση. Πρέπει να δείξουμε ίδια προσοχή παντού. Ανοίγουν εκατόν εξήντα πέντε επαγγέλματα και η κουβέντα στη Βουλή, όπως και ο δημόσιος διάλογος, έχει περιοριστεί σε τρία-τέσσερα επαγγέλματα που έχουν ισχυρή φωνή έκφρασης και στο δημόσιο διάλογο και ειδικότερα στη Βουλή.
Δεν είναι βήτα κατηγορίας οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι και οι αρτοποιοί, για να μη γίνεται γι’ αυτούς κουβέντα. Την προσοχή που πρέπει να επιδείξουμε για μία σειρά επαγγέλματα που προϋποθέτουν πτυχίο, την ίδια προσοχή πρέπει να δείξουμε και για τα άλλα επαγγέλματα.
Στον τομέα της ανάπτυξης, προφανώς θα υπάρξουν αποτελέσματα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Νομίζω, όμως, ότι θα πρέπει «να κρατάμε μικρότερο καλάθι» απ’ αυτό που μας προτείνει η μελέτη του ΙΟΒΕ, η οποία μιλάει για 1% ενίσχυση του ΑΕΠ τα επόμενα δέκα χρόνια από την απελευθέρωση των επαγγελμάτων.
Πιστεύω πως δεν πρέπει να είμαστε δογματικοί γιατί η λογική της απελευθέρωσης συνολικά είναι μια λογική που έχει πάρα πολλές θετικές πλευρές. Δεν έχει, όμως, καθόλου τα θεαματικά αποτελέσματα που υπαινίσσονταν, υπόσχονταν, επαγγέλλονταν αυτοί που ήταν διαπρύσιοι κήρυκές της εδώ και τριάντα χρόνια.
Καλύτερο παράδειγμα από την ενέργεια δεν υπάρχει, όπου μάλιστα η χώρα μας βρίσκεται και εγκαλούμενη, γιατί δεν έχει προχωρήσει στην απελευθέρωση. Τριάντα χρόνια τώρα σε όποια χώρα και αν απελευθερώθηκε η ενέργεια –απελευθερώθηκε σε όλες τις χώρες και της Ευρώπης και της Αμερικής- μείωση τιμής δεν είχαμε πουθενά. Απλώς είχαμε μια αναδιανομή, μια μεταφορά κερδών από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν μπορεί, λοιπόν, αυτή τη μεγάλη αλήθεια να την παρακάμπτουμε και να εμμένουμε σε δογματικές λογικές.
Η απελευθέρωση πρέπει να γίνει, γιατί έχει να κάνει με το απαράβατο συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης επαγγέλματος. Έχει να κάνει με την άρση απαράδεκτων συντεχνιακών περιορισμών. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι επιτηδευματίες, για τους οποίους μίλησα φιλικά νωρίτερα –αλλά πρέπει να πούμε και την άλλη πλευρά της αλήθειας- είναι στρώματα που συνεισφέρουν φορολογικά μηδέν, σχεδόν στο σύνολό τους. Έχει να κάνει με όλες αυτές τις παραμέτρους. Όχι, όμως, να πάρουμε ένα καλάθι, με την προσδοκία δηλαδή ότι σώσαμε το κρισιμότερο ζήτημα για τη χώρα, που λέγεται «ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ» με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων».
Ειδήσεις 
