Στη σκιά της πυρηνικής καταστροφής στη Φουκουσίμα πραγματοποιήθηκαν σήμερα οι εκδηλώσεις τιμής και μνήνης στο Τσερνόμπιλ, 25 χρόνια ύστερα από το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία.
Ο ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ και ο ουκρανός ομόλογός του, Βίκτορ Γιανούκοβιτς, πήραν μέρος στην επιμνημόσυνη δέηση έξω από τον κατεστραμμένο πυρηνικό αντιδραστήρα Νο 4, και στάθηκαν σιωπηλοί μπροστά στο μνημείο των ανθρώπων, που αψηφώντας το κόστος, συμμετείχαν στις εργασίες καθαρισμού. Ανθοδέσμες με κόκκινα τριαντάφυλλα άφησαν οι δύο ηγέτες στη μνήμη των θυμάτων.
Ο Μεντβέντεφ τόνισε ότι καθήκον των κυβερνήσεων είναι να λένε πάντα την αλήθεια στο λαό. «Πρέπει να παραδεχτούμε», επισήμανε «ότι η κυβέρνηση δεν συμπεριφερόταν πάντα με τον κατάλληλο τρόπο. Πρέπει όλοι να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να δίνουμε απολύτως ακριβείς πληροφορίες για το τι συμβαίνει».
«Έκρυψαν την αλήθεια»
Οι ηγέτες της εποχής δεν ενημέρωσαν αμέσως τον κόσμο γι'αυτό που συνέβη και για τα μέτρα που πρέπει να λάβουν, ώστε να περιορίσουν τις βλαβερές, για την υγεία, επιπτώσεις από τη μόλυνση με ραδιενέργεια. Έτσι, καθυστέρησε η εκκένωση των περιοχών.
Κατά το δυστύχημα του Τσερνόμπιλ στις 26 Απριλίου του 1986, ραδιενεργό νέφος κάλυψε μεγάλο τμήμα της Ευρώπης και ανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο στην Ουκρανία, την Λευκορωσία και τη Ρωσία. Δάση και καλλιεργήσιμη γη παραμένουν μολυσμένα.
«Όλος ο κόσμος έχει πειστεί ότι τέτοιες καταστροφές δεν γνωρίζουν σύνορα και η περίπτωση της Φουκουσίμα αποτελεί πικρό παράδειγμα», επισήμανε ο Γιανούκοβιτς. «Κανένα έθνος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του τέτοιες καταστροφές».
Η έκρηξη στο Τσερνόμπιλ απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα περίπου 400 φορές περισσότερη ραδιενέργεια απ΄ότι η ατομική βόμβα που έριξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Χιροσίμα.
«Το Τσερνόμπιλ αποτελεί ανοιχτή πληγή στην ψυχή των ανθρώπων» δήλωσε ο Αρτουρ Τβερντοκλεμποφ. Ο 80χρονος, πρώην εργάτης υπόγειου σιδηροδρόμου, ήταν από τους επαγγελματίες που κλήθηκαν να βοηθήσουν στον καθαρισμό της μολυσμένης περιοχής, το Μάιο του 1986. «Οι αρχές κρατούσαν κρυφό αυτό που συνέβη, κανείς δεν μας είπε τίποτα για τον κίνδυνο κι εμείς φάγαμε τα ψάρια που είχαμε πιάσει στον ποταμό».
«Ανοιχτή πληγή το Τσερνόμπιλ, 25 χρόνια μετά»
