Χωροφύλακες σε ρόλο εφοριακού

Ένα απέραντο φορολογικό τρελοκομείο κινδυνεύει να γίνει η Ελλάδα.
Μέσα στον πανικό για αύξηση των κρατικών εσόδων λαμβάνονται μέτρα και επιβάλλονται φόροι χωρίς κανένα σχεδιασμό, χωρίς καμία λογική.
«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη». Και στη σπουδή για όλο και πιο πολλές εισπράξεις περισσεύουν οι αυθαιρεσίες που με τη σειρά τους προκαλούν σφοδρότατες αντιδράσεις. Αποτέλεσμα είναι να χάνεται έτσι το μέτρο, να αποδιοργανώνεται ο κοινωνικός ιστός, αλλά και να εξαντλείται η φοροδοτική ικανότητα.
Το κράτος δικαίου υποχωρεί επικίνδυνα και μαζί εξανεμίζεται η όποια φορολογική συνείδηση είχε εμπεδωθεί, διευκολύνοντας τους φορολογουμένους να αρνηθούν να σηκώσουν ακόμη και δίκαια φορολογικά βάρη που επιβάλλονται.
Τα αυθαίρετα και εκτός λογικής φορολογικά μέτρα παίρνουν τώρα τη μορφή χιονοστιβάδας.
Χέρσα χωράφια που δεν αποδίδουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες σχεδιάζεται τώρα να φορολογηθούν.
Οικόπεδα εκτός και εντός σχεδίου μπαίνουν στο στόχαστρο της εφορίας και οι κάτοχοι θα κληθούν να πληρώσουν όχι έναν φόρο υπεραξίας σε περίπτωση πώλησης, αλλά ετήσιο τέλος κατοχής.
Παρκαρισμένα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, με σχεδόν μηδενική εμπορική αξία λόγω των τεκμηρίων, των υψηλών τελών κυκλοφορίας και της μεγάλης ανατίμησης των καυσίμων, «βαπτίζονται» αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και οι ιδιοκτήτες τους καλούνται να πληρώσουν ετησίως φόρο πολυτελείας υψηλότερο από την αξία του Ι.Χ. τους.
Ο φόρος μεταβίβασης κατοικιών «φουσκώνει» γιατί οι αντικειμενικές αξίες δεν προσαρμόζονται στις εμπορικές τιμές, οι οποίες σημείωσαν κατακόρυφη πτώση μετά το σπάσιμο της «φούσκας» των ακινήτων.
Φανταστικα έσοδα από ενοίκια που δεν εισπράττονται λόγω οικονομικής αδυναμίας των ενοικιαστών φορολογούνται αυτοτελώς.
Ο υπερβολικά υψηλός συντελεστής ΦΠΑ γίνεται κίνητρο συναλλαγής μεταξύ πωλητή και αγοραστή, με το ελληνικό δημόσιο σε ρόλο θεατή.
Επιχειρήσεις, παράλληλα, καλούνται να πληρώσουν ΦΠΑ για υπηρεσίες που προσέφεραν, αλλά δεν έχουν πληρωθεί.
Η ΛΙΣΤΑ ΜΕ τα παραδείγμα φορολογικής τρέλας μακραίνει από μέρα σε μέρα. Σχεδόν κάθε φορολογούμενος μπορεί να διηγηθεί με αντικειμενικά κριτήρια και μια δική του περίπτωση αδικίας.
Κι αυτες οι περιπτώσεις συσσωρεύουν σιγά-σιγά μια αγανάκτηση που απλώνεται σε όλη την κοινωνία και δρα σαν ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Το κράτος, αν δεν επέμβει έγκαιρα και δεν επανέλθει η λογική στη φορολογική πολιτική, θα παρακολουθήσει καρέ-καρέ την κατάρρευση.
Και τοτε η μόνη λύση για να εισπράττει φόρους θα είναι να εφαρμόσει την παλαιά συνταγή όπου ο φοροσυλλέκτης δεν ήταν εφοριακός, αλλά χωροφύλακας...
*Αντώνης Δαλίπης-imerisia