«Φτάσε όπου δεν μπορείς» (φράση του Καζαντζάκη στην «Αναφορά στον Γκρέκο») (Του Πασχάλη Τσολάκη)

Πάει ο παλιός ο χρόνος …… τραγουδούν τα παιδιά με την δική τους παιδική αθωότητα και συνεχίζουν τραγουδώντας πάντα, καλή χρονιά … καλή χρονιά, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ακόμα πως η καλή η κακή χρονιά δεν εξαρτάται από κανέναν αϊ Βασίλη παρά μόνο από τους ισχυρούς της γης που διέπουν και καθορίζουν τα πεπρωμένα των κοινωνιών , που εν πολλοίς εξαρτάται (το πεπρωμένο) από την δική τους συμπεριφορά.

Οι πολίτες όμως και κυρίως οι εργαζόμενοι τραγουδούν με ανάθεμα για την χρονιά που έφυγε. Ας πάει και να μην ξανάρθει ποτέ πια τέτοια χρονιά. Μια χρονιά που πήρε μαζί της δώρο Πάσχα, επίδομα αδείας και δώρο Χριστουγέννων. Δεν έφταναν όμως όλα αυτά και τους ανάγκασε ο αϊ Βασίλης να παίξουν υποχρεωτικά οι πολίτες στην ρουλέτα της οικονομίας. Έριξε ο ασπρογένης με την γλυκιά φατσούλα , την σβούρα του, κι αφού στριφογύριζε κάθονταν στο «ΒΑΛΤΕ ΟΛΟΙ» και ξανά «ΒΑΛΤΕ ΟΛΟΙ» κι ύστερα κάθισε στον αϊ Βασίλη το ΠΑΡΤΑ ΟΛΑ και ξάφρισε τους εργαζόμενους. Τα φόρτωσε όλα στο μεγάλο σακούλι που είχε στο έλκηθρο του και κίνησε φωνάζοντας. «Δεν φταίω εγώ. Εντολές της κυβέρνησης εκτελούσα, για να σωθεί η χώρα!» Ήρθε ο καινούργιος χρόνος και Ουαί τοις ηττημένοις. (Ιστορική λατινογενής φράση που λέχτηκε από τον αρχηγό των Γαλάτων μετά τις αντιρρήσεις των Ρωμαίων για το βάρος του χρυσού που έπρεπε να καταβάλλουν ως λύτρα για την αποχώρηση των Γαλάτων από την Ρώμη. Έριξε το ξίφος του πάνω στην ζυγαριά αναφωνώντας «Vae victis» Έτσι αναφώνησαν οι τροϊκανοί και οι μνημονικοί. Κι άρχισαν οι ενδοτικοί φόρους…φόρους… περικοπές μισθών, συντάξεων κι αυξήσεις μόνο στα όρια εργασίας, σύνταξης, αυξήσεις στις εισφορές και σε όλα τα καταναλωτικά αγαθά και αυξήσεις δραματικές στον αριθμό ανέργων και απολυμένων σε λίγο. Πάντως εσύ μην ανησυχείς έλληνα γράφει ο Καλαμίτσης. «Το ότι θα πουληθούν μαρίνες, καζίνα, αεροδρόμια, λιμάνια, το Ελληνικό, το ήξερες. Κι όταν ακούς ελληνικό μη φοβάσαι ότι θα πουλήσουν εμένα , εσένα, τις γυναίκες και τα παιδιά μας. Εμάς μας πούλησαν το 2010!» Όλα αυτά δυστυχώς ψηφίστηκαν στην Βουλή των Ελλήνων από τους εκπροσώπους του λαού, που υποτίθεται τα δικά του συμφέροντα υπηρετούν. Και η άψογη ενδυματολογικά υπουργός, δήλωσε υπερήφανη για αυτήν την κοινοβουλευτική ομάδα η οποία θα γραφτεί στην ιστορία. Έχει απόλυτο δίκαιο γιατί όταν κάποιος δεν μπορεί να γραφτεί στην ιστορία για το θετικό έργο, πράγμα δύσκολο και επίπονο, μπορεί να γραφτεί πάλι στην ιστορία, με μελανά όμως γράμματα, πράγμα εύκολο, ανώδυνο και πιθανόν επικερδές. (για τους εξουσιαστές, τους πολιτικούς και το περιβάλλον τους). Ένας έτερος, ευτραφής της βουλής, αποκάλεσε τους εργαζόμενους, αυτούς δηλαδή που κρέμονται στα σκουπιδιάρικα, στους πυλώνες της ΔΕΗ, τους νυχτοφύλακες στα αγιάζι, όλους που είτε δουλεύουν στην παραγωγή , είτε παρέχουν υπηρεσίες στο κράτος και στους πολίτες, στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς, νοσηλευτές, ΚΟΠΡΙΤΕΣ. Αυτός που μια ζωή δεν υπήρξε ούτε ένα λεπτό παραγωγικός! Μαμ, κακά και νάνι! Δυστυχώς η Ελλάδα και πιθανόν κι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, να περάσουν περιόδους Μεσαίωνα και Ιεράς Συμμαχίας. Μια Συμμαχία που ως στόχο είχε την επιβολή απολυταρχισμού και καταπολέμησης των λαϊκών ελευθεριών. Ένας θεσμός αφενός μεν καταπίεσης των λαών αφετέρου δε, επέμβασης των στα εσωτερικά ζητήματα των ασθενέστερων Χωρών. Η Ελληνική Επανάσταση αποδεδειγμένα ήταν εκείνη που επέφερε το ουσιαστικό τέλος του ανελεύθερου θεσμού της Ιεράς Συμμαχίας. Αυτό πάλι περιμένουν οι λαοί της Ευρώπης από την μικρή αλλά ατίθαση Ελλάδα. Το ναρκωτικό που αυτή την στιγμή έριξε σε νάρκη την κοινωνία δεν θα επιδρά για πολύ ακόμα. Τότε ποιος δεν θα φοβηθεί το ξύπνημα της αρκούδας! Τότε θα ξεπηδήσει κάποιος παλίκαρος που μαζί με το λαό, θα οδηγήσει την χώρα στην θέση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού. Θα είναι αυτό που τραγουδάει και ο Χατζής. νάταν τρελός ή παλικάρι….ήταν τρελός ήταν και παλικάρι» Αυτός που θα μπει στην μάχη για την ιδέα , για το σύνολο, για την γέννα που έρχεται, για την γενιά που έφυγε, για το έθνος δηλαδή. Αυτός που θα μπει στη μάχη με απόλυτη αυτογνωσία ότι μάχεται για να προσφέρει και όχι για να πάρει, με πίστη ότι μάχεται για το δίκαιο, και όχι για το «ίδιον». (παράδειγμα η γενιά των πολιτικών του Πολυτεχνείου που οφέλη προσωπικά αποκόμισαν) Αυτός που θα πιάσει τον αρχέγονο σφυγμό. Τον σφυγμό που κάνει την ανατροπή, που κάνει τα αδύνατα δυνατά, που κάνει τα θαύματα. Την αιώνια αρχή που υποτάσσει το σαθρό και το άδικο. Κι αυτοί οι παλίκαροι θα ξεπηδήσουν από τις σπίθες των κοινωνικών αγώνων και της ανατροπής του σάπιου κατεστημένου που κυβέρνησε τόσα χρόνια αυτήν την χώρα με το αδούλωτο πάντα πνεύμα. Το πρότυπο που έχει αποθεωθεί και τεκμηριωθεί ανά τους αιώνες, ενσαρκωμένο στον μαχητή που μπήκε ενάντια στην «λογική κατάληξη» με ενθουσιασμό, γιατί ο σκοπός του θα είναι θείος, δηλαδή αληθινός. Άλλωστε ο Καζαντζάκης στο έργο του ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ, απολογούμενος ο ήρωας στον παππού του τον κρητικό του είπε. Αυτά έκανα παππού. Τώρα δός μου μια προσταγή. «Φτάσε όπου μπορείς γιέ μου» του είπε. Δός μου μια δύσκολη προσταγή παππού. Και τότε του ξανάπε ο γέροντας: «Φτάσε όπου δεν μπορείς». Είναι η ώρα της υπέρβασης των ελλήνων. Πριν οι διευθετήσαντες τα οικονομικά, εργασιακά, που θυμίζουν «κολιγιακές» εποχές, αρχίσουν να «Διευθετούν» και τα εθνικά θέματα και μας πάρει και μας σηκώσει!